Beierse Woud | Bayerischen Wald

Het Beierse Woud is een middelgebergte in Duitsland. Plan je een vakantie met het gezin? Of een actief verblijf met wandel- en fietstochten in een onvergelijkbare natuur? Of misschien een ontspannen wellnessvakantie? Hoe u uw vakantie ook wilt doorbrengen, het Beierse Woud heeft voor ieder wat wils! Ontdek nu de diversiteit van het Beierse Woud. In het grootste boslandschap van Midden-Europa wachten niet alleen het eerste en oudste nationale park en het enige oerbos van Duitsland op jouw, maar ook twee natuurparken, een onvergelijkbaar spannend cultureel aanbod en veel bezienswaardigheden . Waar wacht je op? Op naar het Beierse Woud!

Het Nationaal Park Beierse Woud, opgericht in 1970, is het eerste en daarmee het oudste en grootste nationale bospark van Duitsland. Op een oppervlakte van bijna 25.000 hectare zijn er ongeveer 320 km goed bewegwijzerde wandelpaden en ongeveer 170 km langlaufloipes. De nationale parken Beierse Woud en Šumava (Boheemse Woud) vormen het hart van het groene dak van Europa en zijn met 900 km² het grootste aaneengesloten bosbeschermingsgebied in Midden-Europa. Dankzij de filosofie “laat de natuur natuur zijn”, heeft zich in het nationale park een unieke diversiteit aan soorten ontwikkeld. Zeldzame dieren zoals lynx, otter, auerhoen of Oeraluil vinden hier weer een thuis.

Wandelen in het Beierse Woud

In het Beierse Woud wandelen betekent grenzeloze natuur beleven in één van de mooiste wandelgebieden van Duitsland. Het is een absolute must voor iedereen die van wandelen houdt, maar ook graag tot het uiterste gaat.

Hier kun je in één dag achtduizend meter aan bergen beklimmen. Verder kun je veeleisende bergtochten ondernemen. Maar ook de meest gevarieerde natuur van Beieren ontdekken. Of de langste langeafstandswandelroute van Duitsland, de Goldsteig, wandelen.

Oerwouden

Er zijn vier verschillende gebieden met oerwoud. Namelijk de urwalderlebnisweg Hans-Watzlik-Hain, de Höllbachspreng, de Mittelsteighutte en bij de Bayerischen Eisenstein.

Urwalderlebnisweg Hans-Watzlik-Hain

Dit oerbos van 38 hectare in de Hans-Watzlik-Hain met zijn imposante reuzenbomen ten westen van het dorp Zwieslerwaldhaus in de nationale parkgemeenschap Lindberg kan worden doorkruist op weg naar het Schwellhäusl.

Höllbachgspreng

Bij Scheuereck in de gemeente Lindberg National Park ligt de bron (Gespreng) van de Höllbach in de steile hellingen boven de Höllbach-drempel (klein stuwmeer). Dit is een bijzonder oer-, sombere stuk bos met een waterval en gneis-rotswanden die zo hoog als een huis torenen. Mensen wilden er in het verleden niet komen. Onze voorouders gingen er waarschijnlijk van uit dat dit de ingang naar de hel was.

Mittelsteighütte

Het voormalige natuurreservaat in het Nationaal Park Beierse Woud begint direct achter de huizen in het dorp Zwieslerwaldhaus in de nationale parkgemeenschap Lindberg. Er zijn verschillende gemarkeerde wandelroutes.

Dieren in het Beierse Woud

Van insecten van slechts enkele millimeters groot tot één van de grootste zoogdieren van Midden-Europa, de edelherten, allerlei dieren ravotten in het Beierse Woud die leven brengen in het bos. Hiertoe behoren veel soorten waarvoor natuurlijke habitats onmisbaar zijn. Sommige dierlijke bewoners zijn ooit verdwenen, maar zijn nu teruggekeerd – hetzij door menselijke hulp of natuurlijke instroom.

De lynx is één van deze repatrianten. De grootste kat van het continent verdween in de 19e eeuw uit het Beierse Woud als gevolg van menselijke vervolging – net als beren en wolven. Een herintroductieproject van Tsjechische collega’s in de jaren tachtig zorgde er uiteindelijk voor dat de borstelorenjager weer voet aan de grond kon krijgen in de regio. Als tweede grote roofdier is de wolf weer thuis in het Beierse Woud. Daarnaast leven er in het nationale park wilde katten, otters en bevers.

De karakteristieke vogel van de streek is duidelijk het Auerhoen. De populatie van de bedreigde bosvogel, die in Duitsland buiten de Alpen zeer zeldzaam is geworden, daalde in de 20e eeuw ook sterk in het Beierse Woud. Alleen uitgebreide beschermingsmaatregelen – vooral wat betreft padbeperkingen – hielpen de dieren te herstellen. Ook de Oeraluil was verdwenen. Dankzij een herintroductieproject is de uil echter teruggekeerd naar de bossen tussen Falkenstein en Lusen. De meeste vogels broeden nu buiten nestkasten – in oude, dode bomen, die dankzij de filosofie van het nationale park om de natuur natuur te laten zijn, talrijk zijn. Andere bijzondere vogelsoorten zijn bijvoorbeeld dwergvliegenvangers, ringuilen of drietenige spechten.

Echt wild wordt het met de kleinste diersoorten. Inmiddels zijn er duizenden insecten geïdentificeerd. De 16 jungle-relict-kevers behoren tot de meest fascinerende wezens. Dit zijn soorten die bijzonder dichte natuurlijke bossen nodig hebben om te overleven. Ze hebben overleefd in de overblijfselen van het oerbos van het nationale park, bijvoorbeeld in de Mittelsteighütte of de Rachelseewand, en kunnen zich door de uitgebreide bescherming weer verspreiden.

Paddenstoelen en schimmels

In het Nationaal Park Beierse Woud zijn we nog ver verwijderd van een compleet overzicht van alle schimmelsoorten. Er zijn simpelweg te veel paddenstoelen, zoals de wezens in het Beiers worden genoemd. Inmiddels zijn meer dan 2000 soorten met zekerheid bevestigd, maar er worden er nog een paar honderd vermoed. Dit komt doordat veel paddenstoelen geen vruchtlichamen vormen en daarom verborgen blijven voor de normale waarnemer.

Vier bijzonder bijzondere vertegenwoordigers van paddenstoelen uit de regio zijn:

Roodomrande Porling: Deze boomzwam is bijna alomtegenwoordig. In de regio leeft hij voornamelijk van sparren, maar ook van beuken, dennen en andere loofbomen. De Porling profiteert enorm van het hoge voorkomen van oude en dode boomstammen. De soort is ook systeemrelevant: veel andere schimmelgemeenschappen koloniseren alleen hout dat eerder werd gebruikt door de roodomrande polypore.

Citroengele Tramete: De citroengele Tramete, een echte junglepaddenstoel, is één van de latere soorten van de roodgerande Porling. Lange tijd kwam deze uiterst zeldzame soort alleen in Duitsland voor in het Nationaal Park Beierse Woud. Er zijn nu ook gedocumenteerde vondsten in het Nationaal Park Zwarte Woud. Dankzij de grootschalige beveiliging is in het Beierse Woud weer een verspreiding van de citroengele trapeze waar te nemen.

Vuurspons met rozengeur: Een paddenstoel die intens naar rozen ruikt? Ja, dat is precies wat deze polypore is, die zijn platte vruchtlichamen alleen vormt op machtige dode dennenstammen. Het Nationaal Park is wereldwijd verantwoordelijk voor het voortbestaan van deze soort, die uniek is in Duitsland. De naar rozen geurende vuurspons is slechts op zes andere locaties in de wereld gevonden.

Bleke squab: De nogal fotogenieke schimmel heeft oude, traditionele bossen nodig als leefgebied. Het vestigt zich alleen op machtig beuken- of vurenhout. In het Nationaal Park Beierse Woud is er de enige stabiele aanwezigheid van deze indicatorsoort voor bijna-natuurlijke bossen in heel Duitsland.

Planten en bomen Beierse Woud

Machtige bomen, kleurrijke bloemen of onopvallende mossen: de verschillende leefgebieden van het Beierse Woud herbergen duizenden planten. Onder hen zijn enkele echte rariteiten die zelden in Duitsland worden gevonden. Door de nationale parkfilosofie om de natuur natuur te laten zijn, kunnen echter ook weinig spectaculaire soorten belangrijke katalysatoren worden voor de biodiversiteit – zoals bijvoorbeeld de spar of de gewone beuk, de twee meest voorkomende bomen in het nationale park.

Hoewel de meest aangeplante spar bijna overal in Midden-Europa voorkomt, zijn er buiten de Alpen bijna geen natuurlijke sparrenbossen, zoals in de hoger gelegen delen van het Nationaal Park Beierse Woud. Wat ook bijzonder is, is dat natuurlijke gebeurtenissen zoals windworp en schorskeveraantasting een effect kunnen hebben zonder menselijke invloed. Dit zorgt er enerzijds voor dat er veel natuurlijke verjonging plaatsvindt. Aan de andere kant is het dode hout dat ook aanwezig is zowel een leefgebied als een voedselbron voor honderden dieren, planten en schimmels. Iets soortgelijks is te zien bij de beuk. Ook loofbomen mogen in het nationale park oud worden en later langzaam afsterven. Ze worden een toevluchtsoord voor bedreigde diersoorten die zich hebben gespecialiseerd in oud of dood beukenhout. Deze bron is niet beschikbaar in commerciële bossen.

Het wordt kleurrijker met de bloeiende planten. Een bijzonder voorbeeld is de blauwachtige bergsoldanel, die wordt beschouwd als een karakteristieke soort van het Beierse Woud en zeer zeldzaam is in Duitsland. Nadat de sneeuw is gesmolten, is deze bijna overal in het nationale park te vinden. Ook de Hongaarse gentiaan, de bosbies of de alpenroos zijn buitengewone vertegenwoordigers van de flora.

De regio draagt ​​een bijzondere verantwoordelijkheid voor de meerdelige maanruit. De uiterst bedreigde varen komt alleen in Duitsland voor in het Beierse Woud en wordt daarom ook ondersteund als onderdeel van natuurbeschermingsmaatregelen.

De verscheidenheid aan mos is ook divers. Onze vegetatiefoto’s hebben aangetoond dat meer dan 40 procent van de mossen die in Duitsland voorkomen, te vinden zijn in het Nationaal Park Beierse Woud. Denk hierbij aan bijzondere exoten zoals alpengoudhaarmos, verborgen spademos of mals veenmos.

Vertaald van bron: https://www.nationalpark-bayerischer-wald.bayern.de/