Beilngries

Beilngries is een mooie plaats in de regio Altmühltal. Barokke gebouwen en uitgebreide gevels langs de straat vind je in de stad. Daarnaast leiden betoverende steegjes je naar middeleeuwse stadsmuurtorens, straatcafés en ijssalons. Verder kun je heerlijk ontspannen in de biertuinen en op restaurantterrassen. In de oude stad van Beilngries hangt een zuidelijke sfeer.

De historische oude stad is omringd met middeleeuwse stadsmuurtorens. En liefdevol ontworpen musea nemen bezoekers mee op een reis door de tijd. En ook de natuur rond Beilngries zit vol fascinerende verrassingen.

Onderweg in en rond Beilngries vind je prachtige kerken en kapellen met hun uitgebreide kunstwerken.

Benediktinerabtei Kloster Plankstetten, Beilngries

Klooster Plankstetten ligt op een indrukwekkende helling in het Sulzdal tussen Beilngries en Berching. Het is één van de meest indrukwekkende en kunsthistorisch waardevolle kloostercomplexen in het natuurpark Altmühltal. En geldt als een monument van nationaal belang. Het complex is geen museum. Het is de woonplaats en het werk van een levendige benedictijnse kloostergemeenschap.

Plankstetten heeft de reputatie van “eco-klooster” verdiend. Zij werkt zoveel mogelijk ecologisch. De kloostergebouwen en boerderijen zijn voorzien van energie uit hernieuwbare grondstoffen. En de biologische producten van het klooster kunnen ter plaatse worden gekocht in de kloosterboerderijwinkel. Het gastvrije klooster biedt accommodatie en eten. En daarnaast ook programma’s voor spirituele retraite, vorming en recreatie.

Het gebouw

De basisstructuur van het kerkgebouw dateert uit de 12e eeuw. Het buitenaanzicht van het kerkgebouw is bepalend voor dit Romaanse kerkgebouw.

Binnen is de laat Romaanse inkomhal, het zogenaamde “paradijs”, indrukwekkend. Eerst ga je naar het schip via een indrukwekkend Romaans portaal. Daarna moet je het Romaanse reliëf op de pilaar aan de rechterkant bekijken. Jezus Christus is weergegeven als de “Leeuw van Juda”. De kerk zelf toont nog steeds de ruimtelijke structuur van de Romaanse periode (Hirsauer Bauschule). In de 15e eeuw is aan het romaanse gebouw een gotische apsis toegevoegd. De overblijfselen van een gotisch klooster, met overblijfselen van een romaanse voorganger, zijn ook bewaard gebleven.

Tegenwoordig stamt het interieur van de kloosterkerk uit de barokperiode. Dit komt doordat grote delen van het klooster zijn verwoest tijdens de Boerenoorlog (1525) en de Dertigjarige Oorlog (1618-48). Daarna in het midden van de 17e eeuw is het klooster gerenoveerd of herbouwd in barokstijl. De kruiskapel is door Johann Jakob Berg uit Eichstätt gestuukt. Deze is geheel in rococostijl.

Bisdom Schloss Hirschberg

Het middeleeuwse kasteel van de graven van Hirschberg is 200 meter lang en 50 meter breed. Dit kasteel is in de 11e eeuw op de uitloper van de Hirschberg gebouwd. Destijds was dit het grootste kasteelcomplex in het Altmühltal. In 1305 stierf de laatste graaf van Hirschberg, Gebhard VII. Hij had geen kinderen. Daarom liet hij het kasteel na aan de bisschop van Eichstätt.

In het huidige uiterlijk van kasteel Hirschberg zijn veel sporen van het oude kasteelcomplex bewaard gebleven, namelijk de kasteelmuur, het graafgebouw, de donjon en de kasteelkapel. In 1636 brandde het grootste deel van het kasteel af door blikseminslag. In de 18e eeuw ontstond uit de gebouwen en ruïnes van kasteel Hirschberg een paleiscomplex met drie vleugels. De bouwers hebben bekende namen, zoals Jacopo Angelini, Gabriel Gabrieli en Maurizio Pedetti. Ze staan allemaal in dienst van de prins-bisschoppen van Eichstätt. En zij ontwerpen een paleis voor de zomervakantie.

Het kasteel functioneert als leefruimte en plaats van representatie, startpunt voor de prinselijke jacht en ruimte voor hoofse festivals. Johann Jakob Berg, “Hofbeeldhouwer en Stockhaderer”, versiert de gevels en kamers van het paleis met fantasierijk stucwerk. Johann Michael Franz, hofschilder, signeert de schilderijen al fresco of op canvas, aan het plafond en aan de muren. In 1803 viel het kasteel tijdens de secularisatie in handen van de groothertog van Toscane. In de komende decennia wisselde het meerdere malen van eigenaar. In 1860 kocht bisschop Georg von Öttl het kasteel terug van het Koninkrijk Beieren. Hier brengen de alumni en seminaristen van het Episcopal Seminary in Eichstätt hun vakantie door.

In 1925 werd kasteel Hirschberg het toevluchtsoord van het bisdom Eichstätt. 1967/69 is gebouwd op de zuidelijke helling volgens de plannen van Alexander Frhr. van Branca de Marienkapelle, namelijk een versterkte kerk van buiten en binnen een ruimte van veiligheid. Tegen het einde van de 20e eeuw werd duidelijk dat kasteel Hirschberg opnieuw moest worden ontworpen om aan de eisen van deze tijd te voldoen. In de jaren 1988-1992 voegde de diocesane bouwmeester Karljosef Schattner een nieuwe vleugel toe met een cafetaria, eetkamer, keuken en opslagruimten aan de gegroeide bouwstructuur. De gastenkamers krijgen een modern, uniform gezicht. De respectvolle omgang met het bestaande maakt de structuur tussen oud en nieuw zo coherent.

Tegenwoordig is het huis een conferentie- en educatiecentrum voor het bisdom Eichstätt. De historische zalen bieden een glamoureuze setting voor congressen, seminars en trainingen voor verschillende organisatoren uit de kerk, de publieke sector en het bedrijfsleven.

Oude Binnenstad Beilngries

Een wandeling door de oude binnenstad van Beilngries brengt geschiedenis en verhalen samen. Je vindt er gebouwen uit de middeleeuwen, rococo en barok, culturele verrassingen achter muren en buitengewone torens.

De geschiedenis

De middeleeuwse stadstorens passen in een cirkel rond de oude binnenstad van Beilngries. Ze behoren tot de voormalige stadsmuur, waarvan delen nog steeds bewaard zijn gebleven. De torens zelf werden gebouwd vanaf 1407. Oorspronkelijk waren er twaalf, negen zijn bewaard gebleven. Ze waren een belangrijk onderdeel van het leven in de Middeleeuwen. De vroedvrouw van de stad woonde in de badtoren, de dode vrouw woonde in de zielentoren van de non en de man die de bedelaars van de stad in de gaten hield, woonde in de bedelaarstoren.

Binnen de cirkel die de torens beschrijven, vormt de stadsparochiekerk van St. Walburga met zijn helder geglazuurde torens het opvallende middelpunt. Direct daar tegenover vind je het barokke stadhuis, gebouwd door de beroemde bouwmeester Gabriel de Gabrieli. Hij bouwde het in opdracht van de prins-bisschoppen van Eichstätt. Beilngries heeft nog een paar juweeltjes te danken aan de prins-bisschoppen. In de oude stad bijvoorbeeld de machtige graanschuur, die vandaag het pension huisvest, of boven de stad, het imposante en prachtige kasteel Hirschberg.

In de oude stad leidt het pad naar twee andere kerkelijke gebouwen, namelijk de Frauenkirche, volledig gebouwd in de rococo-stijl, is het belangrijkste heilige gebouw in Beilngries. Op slechts een paar meter afstand vind je de historische collectie van het Beilngries Speelgoedmuseum in het voormalige Franciscaner klooster.

Natuurlijkhebben de inwoners van Beilngries ook schitterende huizen. Het onlangs gerenoveerde Kaiserbeckhaus met zijn rijke gevelstructuur dateert uit de gotische periode. En de herberg “Der Millipp” is een typisch huis uit het begin van de 16e en 17e eeuw. Elke verdieping van het huis steekt verder uit.

Stadtpfarrkirche St. Walburga

De huidige kerk werd tussen 1912 en 1913 gebouwd door de architect Wilhelm Spannagel uit München. De toren met zijn hoge spitse torenspits en gekleurde geglazuurde bakstenen was overgenomen van het vorige gebouw. Deze toren is het oudste deel van de kerk. En is samen met de in 1911/1913 gebouwde zuidtoren een imposante dubbele torengevel. De kelder behoort tot de Romaanse periode, de 12e/13e. Aan het begin van de 16e eeuw is het vergroot met de huidige klokkenverdieping en kreeg het de steile achthoekige helm.

De parochiekerk van Beilngries was oorspronkelijk de oude Luciakerk buiten de stad. Pas in 1441 zijn de parochierechten overgedragen aan de kerk van St. Walburga in de stad.
In het neobarokke gebouw uit 1912/13 werden het hoofdaltaar en de twee zijaltaren aan de voorkant overgenomen van het vorige gebouw. Het statige, goed geproportioneerde hoofdaltaar werd geschonken door de Eichstätt prins-bisschop Johann Euchar Schenk von Castell. Dit had hij belooft in 1695. Zijn gebeeldhouwde wapen is te zien boven het altaarstuk. Dit stelt de patroonheilige St. Walburga in de Transfiguratie voor St. Trinity. En komt van de Eichstätt hofschilder Johann Kaspar Sing. Het altaar zelf is waarschijnlijk gemaakt door de Eichstätt-timmerman Jakob Bochler naar het ontwerp van de hofarchitect Jakob Engel. Het altaarstuk van het linker zijaltaar met de afbeelding van St. Maria met St. Dominicus en St. Catharina van Siena is een opmerkelijke creatie van de Eichstätt hofschilder Johann Michael Franz uit de tweede helft van de 18e eeuw.